Week 3 en 4

Stage

Zoals ik de vorige keer al schreef, zou mijn been gefotografeerd worden voor de proefschriften van Corinne en Ursi. Eerst werd de ‘studio’ gemaakt: een rol witpapier werd tevoorschijn gehaald voor op de grond, een witte posterachterkant voor tegen de muur en de lampen complementeerden het geheel. Toen werden de elektrodes en markers netjes gepositioneerd en kon het feest beginnen. ‘Kun je een kwartslag draaien’, ‘Kunnen je benen iets meer uit elkaar’, ‘Hmm, het licht is niet helemaal goed, nu hebben we schaduw’, ‘Nee Ursi, zonder flits is beter. Dan is de huidtint mooier’… Het ging er professioneel aan toe met Ursi ‘de fotograaf’ en Corinne ‘technical support and lights’. Ik denk dat er minstens 50 foto’s van mijn been/benen zijn gemaakt. Daarna zijn we nog naar het platform gegaan om foto’s te maken. Al met al heeft het denk ik wel een uur geduurd en in dat uur hebben we wel lol gehad :).

We hadden afgesproken om ’s avonds een ‘after work drink’ te doen: Feierabend. We zijn eerst met z’n vieren (Corinne, Daniël, Kok-Sing en ik) naar een café dichtbij de uni gegaan om wat te drinken, zodat Ursi later kon aansluiten. Zij houdt niet zo van cafeetjes, dus na een mok warme chocolademelk hield zij het voor gezien. We zijn de Mittlere Rheinbrücke over gelopen om een broodje kebab te nuttigen, waarna Kok-Sing afhaakte om te gaan sporten. Met z’n drieën zijn we doorgelopen naar Bar Rougè: een uitgaansgelegenheid op de 31^e verdieping met een mooi uitzicht over de stad. Helaas was het regenachtig, dus foto’s maken had niet zo’n zin. Ik kreeg van Corinne de tip om nog even het toilet te bezoeken en dan wel m’n camera mee te nemen. Het toilet kijkt ook uit over de stad… de hele wand is glas, best wel maf. Jammer van het weer, dus nog maar een keertje terug gaan voor mooie foto’s. Toen ik naar huis fietste had ik me voorgenomen om thuis direct naar bed te gaan. Echter toen ik binnen kwam vroeg Simeon of ik nog boodschappen nodig had en meeging naar de ‘Pennymarket’ in Duitsland. Tja, ik moest nog flink inslaan omdat ik zaterdag ook niet naar de Aldi was gegaan. Toch maar ingestapt dus. Thuis en in bed duurde het niet lang voordat ik sliep…

Oja, kopje stage... De deadline voor mijn onderzoeksvoorstel, die m’n hoofdvakleider en ik hadden gesteld, was 6 april. Na versie 1.1, 2.3, 3.5 en 4.3 kon hij eindelijk instemmen met het stagevoorstel. Nu hopen dat de rest van de examencommissie ook goedkeuring geeft (dat wordt eind april bekend..). Verder is het voor m’n stage allemaal een beetje wachten tot Flurin (de technikus) de software heeft (af)geschreven, zodat de nieuwe head accelerometer gebruikt kan worden. Er was ook een oude, dus ik heb afgelopen week samen met Ursi, daarmee geoefend (aansluiten en protocol uitvoeren). We hebben allebei als proefpersoon gefungeerd, dus ik heb meteen twee proefdatasets, waarmee ik wat grafieken kan gaan maken, zodat ik ook wat meer inzicht krijg in de de metingen die ik doe. Tevens heeft Ursi me voorgesteld aan Stefanie, van geriatrie, die als contactpersoon fungeert om oudere proefpersonen voor mijn onderzoek te werven. Best wel een belangrijk contact dus.

Geen stage

Na de vorige blog besefte ik dat ik nog niet zo veel over Kok-Sing had geschreven (en daar wees hij me zelf ook op, haha), terwijl ik die jongen best wel eens spreek. Zo hadden we bijvoorbeeld tijdens onze eerste ontmoeting al een gesprek over religie/geloof, nadat we een kerk voorbij waren gelopen en later een keer over ‘schepping vs evolutie theorie’. Toch wel lastig soms om als rationalist te zeggen: dat geloof ik. Om iets niet te kunnen verklaren of weerleggen, want dat is nou juist de grap van het verhaal: het is geloof en niet wetenschap. Naast dat soort discussie, doen we ook wel leuke dingen samen hoor. Zo hebben we bijvoorbeeld vorige week zaterdag de boerderijmemorie gedaan en kwamen we achter de moeilijkheidsgraad (@ Joke en Sandra: was dat met opzet of per ongeluk, haha). Verder zijn we vorig weekend naar Daniël & Bianka in Weil am Rhein (D) geweest en hebben daar het Vitra Design museum bezocht. Dit is een museum met ontwerpen van de Amerikaanse designer George Nelson. Om de fabriek - naast het museum - staat Weil bekend. Overal zie je dan ook stoelen op gebouwen en voor huizen en vaak is de schaduw van de stoel op de gevel erachter geverfd. Helaas was het museum erg klein, maar het gebouw op zich was ook interessant, omdat er geen rechte hoeken zijn. Verder hebben we gezellig gegeten en gekletst, voor mij zo veel mogelijk in het Duits en ik merk dat het steeds makkelijker gaat.

Vrijdag zijn Simeon en Laura vertrokken naar St. Tropez om vakantie te vieren tot en met Pasen. Tot die tijd mag ik ook gebruik maken van hun tv+dvd enzo, dus dat is erg aardig natuurlijk. Gister maar meteen gebruik van gemaakt samen met Kok-Sing. We hadden eerst samen op het balkon gegeten en daarna ‘Blood Diamond’ in de na gesynchroniseerd met af en toe Duitse ondertiteling versie gekeken: is toch minder dan de Engelse versie, wat mij betreft. Verder vind ik het wel relaxt om het rijk voor me alleen te hebben en bijvoorbeeld ’s ochtends niet wakker te worden van de ventilator in de douche (die op de lichtschakelaar is aangesloten).

Vandaag was het avondmaal in de kerk. Het was voor mij al weer eventjes geleden, dus fijn om weer even ‘op scherp’ gezet te worden, ook al staat Goede Vrijdag en Pasen voor de deur. Na afloop ook weer lang nagepraat met Matthias, Katherina, Pascale en Thomas. Twee nieuwe namen: ja, inderdaad. Matthias - had ik al eerder ontmoet - is een student en Thomas is de verloofde van Pascale (trouwen in mei, waar GJ en ik voor uitgenodigd zijn) en was een weekendje over uit Londen, daar doet hij zijn promotie onderzoek.

Verder heb ik vandaag een beetje gerelaxt en ben nog even naar het park geweest: kleed en boekje mee :). Ik heb niet zo veel letters gelezen, want 'mensen kijken' is ook erg leuk. Het was me ook al eerder opgevallen dat men een lint tussen twee bomen spant en dan gaat balanceren; heel interessant om naar te kijken natuurlijk; heeft wel wat weg van het filmpje 'Einstein balanciert', maar dan in reallife dus.. Vandaag waren ze ook overal in het park aan het jeu de boules spelen. Ik ben benieuwd of het betekend dat die tijd weer is aangebroken of dat het een eenmalig event was. Ook dat heb ik een beetje geobserveerd en wat foto's gemaakt.

Tot zo ver voor nu. Oja, voor ik het vergeet: thanks voor alle lieve mailtjes en kaartjes!! Het wordt inmiddels een hele verzameling..